Gisteravond liep ik met mijn jongens nog even naar het gooimeer. De warme zomerdag werd afgesloten met donkere wolken, wat een mooi schouwspel opleverde.

Aan het meer gekomen gingen we even zitten op een muurtje. Al snel kwam er een meisje van een jaar of vijf aangelopen en ging een paar meter van ons af zitten.
Ze zat daar in haar eentje en keek naar het water.

Ze bewonderde wat ik ook bewonderde: de donkere wolken met de zon die er tussendoor scheen, waardoor er een heel bijzonder lichtspel op het water ontstond. De groep zwanen die zich ineens verplaatste en vlak over het wateroppervlak leek te dansen.

Na een tijdje stond ze op en liep ze weg. Ze kwam terug met haar vader die nog in het restaurant zat. Samen zaten ze naast elkaar op het muurtje. Ik hoorde ze praten over de lucht, het bijzondere licht en de vogels op het water.

Toen ze samen opstonden om weg te gaan, zei ik tegen de vader “Prachtig hè, vanavond?” “Nou zeker, zei hij. En bijzonder dat mijn dochter me dit liet zien.”

Ik glimlachte…
Dat is wat ik mag doen.. en het allerliefste doe… ouders laten zien wat hun kinderen ze willen vertellen.

Sta jij stil om naar je kind te luisteren?