11 jaar, eerste klas voortgezet onderwijs.

“Mama, mijn rug doet zeer van de zware tas en dan dan moet ik al die trappen op en steeds naar een ander lokaal. Boeken en schriften in en uit mijn tas, en ik zie steeds een andere docent. Ik was ook mijn etui vergeten in het klaslokaal. En morgen heb ik gym en dan heb ik maar 5 minuten om bij de sportvelden te komen.”

“Lieverd, ik begrijp je. Adem in en adem uit. Wat is belangrijk?”
“Dat ik rustig blijf en niet ga stressen.”
“En wat is het allerbelangrijkste?”
“Mijn gezondheid en hoe ik me voel.”

Een hooggevoelig kind laat jou zien dat het wezen dat wij zijn niet gemaakt is voor een leven in stress. Het systeem raakt overprikkeld en fysieke en mentale klachten kunnen het gevolg zijn.

Als ouder mag je vooral begrip tonen voor de ervaring die je kind heeft. Een veilige haven bieden. Kom maar even hier in mijn armen lieverd, het is oké. Adem in, en adem uit. Het lichaam ontspant en de zorgen voor morgen vervagen. Dit kan alleen als jij ook ontspannen bent en in het moment kunt zijn. Wat vraagt het moment van je? Wat heeft je kind nodig?

Gisteren ben ik naast Thomas in bed gaan liggen. Warmte, geborgenheid, veiligheid. Knuffels, aanrakingen, samen ademhalen. Hij kwam tot rust.

De liefdevolle ruimte zijn: je hoeft niet te praten, je hoeft niet te verzachten, je hoeft niks op te lossen.
Je mag er gewoon zijn.