Voor je het weet, is het voorbij…

Ben je bang dat als je je kind in jouw bed laat slapen, het nog bij je slaapt als het pubert?
Ben je bang dat als jij er niet bovenop zit, je kind niet zelfstandig wordt?
Ben je bang dat als je kind niet bij een ander kindje durft te spelen, het later niet sociaal wordt?

Elk kind bezit innerlijke wijsheid en intuïtie. Als we ons er niet teveel mee bemoeien, gaat het in de meeste gevallen gewoon goed. Maar elk kind heeft een eigen tempo. Elk kind is uniek.

De maatschappij is er echter op gericht om iedereen in een hokje te willen stoppen. En de samenleving maakt de opvoeding van kinderen tot iets wat we “erin moeten stoppen”. Geloof mij, er zit al zoveel moois in kinderen. Alleen kijken we er overheen omdat we het niet meer bij onszelf (h)erkennen.

We zijn vergeten hoe we onze intuïtie kunnen gebruiken. We zijn vergeten dat we een innerlijke wijsheid bezitten die ons leidt. We weten gevoelsmatig wat goed voor ons is en waar we behoefte aan hebben. We moeten er alleen wel naar luisteren…

Een kind wat nog tussen papa en mama inkruipt, heeft op dat moment of in die fase van zijn ontwikkeling misschien wel behoefte aan geborgenheid. Of er spelen dingen in het gezin en het kind voelt bepaalde spanningen aan. Er kunnen een heleboel redenen zijn waarom een kind iets doet. Maar wat doen wij? We kijken er opvoedkundig naar. Nee dat kan toch niet, of dat mag toch niet, mijn kind moet leren om in zijn eigen bed te slapen. Zo gaan we voorbij aan de (tijdelijke) behoefte van het kind. 

En het mooie is: als er naar een behoefte wordt geluisterd en het krijgt aandacht,
dan kan die behoefte gewoon vanzelf weer verdwijnen.  

Mijn zoon kroop op zijn zevende nog af en toe tussen ons in. Mijn man mopperde nog wel eens maar ik liet het gaan. Op een dag… was het over.

Mijn zoon durfde niet te gaan logeren, behalve bij opa en oma. Hij probeerde het twee keer zonder succes. Ik liet het gaan en forceerde niks. Op een dag… was het over.

Mijn zoon wilde tot voor kort nog altijd een bedtijdritueel met mij. Een boekje lezen, even kletsen, een kort spelletje doen. Nu hij bijna 10 is zegt hij steeds vaker “Mam ik lees nog even en dan ga ik slapen.” 

Op een dag… is het over. En dan mis je het.