Wanneer er dingen spelen bij kinderen, zijn ouders vaak de aangewezen persoon om hun kinderen te helpen.
Vaak is dit helpen echter niet iets wat je moet doen, maar eerder iets wat je mag ZIJN.
Onderstaande recensie van mijn cliënt Laura legt uit hoe dat werkt.
Ik was zo helemaal op, met beginnende depressie en nul zelfvertrouwen of hoop. Ik haalde elke dag alles uit de kast om mijn zoon van 6 –  van wie ik zo houd dat het pijn doet, mama’s begrijpen me wel!! – een beetje te laten meewerken.
Niks werkte en ik had geen kort lontje meer maar GEEN lontje over… geen één van al die standaardopvoedtips hielp en ik voelde dat niemand geloofde hoe moeilijk ik het had en dat ze dachten dat ik het verzon.
Ik vond zelf ook dat naast een algehele mislukking te zijn ik ook een draak van een moeder aan het worden was.

En ik moest toegeven dat het gedrag van mijn kind door mij kwam, maar ik deed het niet bewust. Ik kon er niks aan doen, ik kon mezelf niet op orde krijgen, het kwam niet door wat ik deed of zei maar hoe ik was, hoe ik me voelde.
Ik wist dus wel dat ik nu toch echt hulp moest vinden, alleen zou ik er niet meer uitkomen, ik kon mezelf met verstand niks meer wijsmaken, en ja, ik heb een man maar hij zou hiermee niet kunnen helpen dat was wel duidelijk, dit moest ik zelf doen! 
Gelukkig door een Facebook toeval vond ik Saskia, na een filmpje van haar gezien te hebben vertelde mijn intuïtie mij gelijk: Bij haar kan ik terecht, zij begrijpt het!
Ik dacht ook, iets pessimistisch, makkelijker gezegd dan gedaan, maar ik had niks meer te verliezen en alles om te redden dus dacht ik: ik ga ervoor en ik laat verwachtingen, vooroordelen en alle bagage thuis.
Gelukkig, inderdaad, onderbewust, hielp het, meteen: ik had weer rust, ik kon weer helemaal uitademen en ontspannen, het contact met mijn zoon was terug en hij keek ook zo naar me dat hij me begreep.
Ik had weer kracht om met tegenvallen om te gaan en los te laten, niet alleen de dingen die met opvoeden te maken hebben maar ook persoonlijke tegenvallen, en dan weer met open ogen vooruit te kijken en voelen en genieten van nu (jaaa-haa klinkt als cliché maar zo is het wel!)
Natuurlijk voel ik nog steeds alles wat mensen moeten doorgaan, verdriet, boosheid, frustratie, spanning, etc, maar nu kan ik het loslaten en ik voel me weer sterk en ik geloof in mezelf, en ik merk op tijd als dingen weer de verkeerde kant op beginnen te gaan en dan kan ik wat aan doen.
Dit heeft mij van veel zinloze stress, rimpels, hartkwalen en antidepressiva gered.
Bottomline: als jij jezelf niet sterk voelt en in jezelf gelooft kan je ook niet zo goed voor een ander zorgen en hem geruststellen!
En voor mama’s: dit betekent niet dat jullie niet je best doen, alle mama’s doen hun stinkende best maar soms/vaak heb je gewoon niet je mind en gevoelens onder controle, laat staan al die andere zaken die niet gaan zoals je zou willen en dan is het oké om hulp te vragen.
~ Laura

 

Ik kreeg een hele lange mail van Laura met als titel letterlijk “HELP!”
Ik moest glimlachen om haar manier van schrijven, het was weliswaar duidelijk dat ze er flink doorheen zat, maar de zelfspot ontbrak niet. Ik antwoordde terug: Ik denk dat ik precies weet wat je nodig hebt.
En zo begon het traject voor Laura. Een prachtige vrouw met dans als passie. Tijdens het traject zag ik haar opbloeien en werden de veranderingen innerlijk en uiterlijk zichtbaar.
Laura kwam omdat ze een oplossing wilde voor de opvoedproblemen met haar zoontje: eeuwige strijd over het uitdoen van de televisie en playstation, niet willen luisteren.
De sleutel voor deze opvoedproblemen zat ín Laura. Op het moment dat zij in haar kracht ging staan, rust van binnen ging voelen en kon ontspannen, veranderde het contact met haar zoon.

En dat is niet alles: Laura heeft zoveel zelfvertrouwen (terug)gekregen dat ze danst als nooit tevoren!

Dit had niet mogelijk geweest zonder jou! Ik moest het echt gaan geloven. In maart heb ik voor het eerst deelgenomen aan een Vogue Kiki ball!

Opvoedproblemen lossen op wanneer jij in je kracht staat.

Kom je het ervaren?