puur kind

ik ben wie ik ben

Holding space: Liefdevol ruimte openhouden, zodat je kind kan groeien

Holding space is een prachtige Amerikaanse term die we kunnen vertalen als liefdevol ruimte openhouden, zodat iemand anders de weg naar groei of de oplossing van een probleem kan vinden.

We willen onze kinderen zo graag helpen, dat we ze soms in de weg zitten. Als ons kind ‘s ochtends op de fiets stapt voordat ze naar school gaat, zeggen we bijvoorbeeld ‘Doe je voorzichtig?’ Doen kinderen extra voorzichtig omdat wij het zeggen of uiten we hiermee onze zorg?
We mogen ervan uitgaan dat de wijsheid al in kinderen zit. We mogen ze het vertrouwen geven dat we in ze geloven. Want juist door die energie van vertrouwen uit te stralen, geven we ze kracht mee. En niet alleen kracht, ook de energie van onvoorwaardelijkheid. Zo zei een ouder een keer in de workshop bewust opvoeden dat ze gewend was om tegen haar kleuter te zeggen bij het afscheid voor school: ‘Wel lief zijn hè?’ Sinds ze de workshop heeft gevolgd, zegt ze voortaan: ‘Heb een fijne dag lieverd!’

Holding space en emoties

Waar ik veel vragen over krijg, is over hoe je kinderen kan leren omgaan met emoties.

Een emotie is een energy in motion, een energie die door je heen stroomt. Als deze energie vrij kan stromen, kan ze door het lichaam heen stromen. Als er wordt geoordeeld over de emotie, of de emotie wordt afgewezen, dan kan deze niet vrij stromen en heeft het de neiging zich vast te zetten in het lichaam of energieveld. En ook al zeggen we: ‘Je bent niet je emotie’, de emotie stroomt wel degelijk door je heen en het voelt als iets van jou. Emoties fungeren ook als innerlijke kompas. Boosheid heeft bijvoorbeeld een daadwerkelijke functie, namelijk je grenzen aangeven.

Hoe kan je je kind helpen haar emoties te reguleren? Door het praktiseren van holding space, wat in dit geval betekent dat je het niet persoonlijk opvat en er geen oordeel over hebt.  Je wil ruimte scheppen zodat je kind zelf de weg kan vinden naar het reguleren van haar emoties.

Je helpt je kind het beste als je je niet identificeert met emoties (of gedrag) van je kind. Je vat de emotie van je kind niet persoonlijk op. Wanneer je dat wel doet, voel je dat je geraakt wordt. Je wordt zelf ook verdrietig, of boos, of gefrustreerd. Onder jouw emoties zitten overtuigingen of emotionele wonden. ‘Emoties zijn niet oké’, bijvoorbeeld. Of als je kind een driftbui heeft: ‘Wat zullen de buren wel niet denken?’

Wanneer je herhaaldelijk geraakt wordt door de emoties van je kind, vraag je dan af wát er precies (aan)geraakt wordt. Onzekerheid over het ouderschap bijvoorbeeld. Je bent geen slechte ouder wanneer je kind huil- of driftbuien heeft. Je bent ook geen slechte ouder als je even niet weet hoe je ermee om moet gaan. Het is voldoende dat je het probeert. Dat je elke dag opnieuw je best doet om meer bewustzijn toe te laten in het contact met je kind. 

Het kan ook zijn dat je niet weet waarom je geraakt wordt. Onze mate van gevoeligheid bepaalt of we makkelijk emoties overnemen van anderen. Als je emoties van een ander overneemt, voel je je plotseling onrustig, gefrustreerd, boos of verdrietig. Het is dan niet van jou. Door je dit te realiseren, houd je controle over je emotionele reactie. Je telt van binnen even tot tien en je focust je op je ademhaling zodat je geaard blijft en in het nu. Als je je niet verbindt met de emoties die jouw kind ervaart en daar geen negatieve gedachten aan koppelt, kan je er voor je kind zijn.  

Hoe kan je een bijdrage zijn voor je kind? Tijdens een driftbui van je kind hoef je bijvoorbeeld alleen maar te zorgen dat ze zichzelf of anderen geen pijn doet en dat ze niks stuk maakt. Je hoeft het niet te stoppen of op te lossen. Laat de emotie maar zijn. Wanneer de emotie is afgezwakt, kan je voor de volgende keer dat het gebeurt samen op zoek gaan naar een manier om de boosheid eruit te laten komen. In een kussen slaan bijvoorbeeld, een rondje hard rennen om het huis of een fijn hoekje vinden met een lievelingsknuffel. Vervolgens kan je kijken wat bepaalde emotionele reacties in de hand werkt. Vaak is er sprake van overprikkeling, vermoeidheid, behoefte aan eten of drinken, maar het kan ook simpelweg een reactie zijn op een gestelde grens vanuit de ouder.

Wanneer je je niet identificeert met gedrag en emoties van je kind, kan het gedrag en de emoties vanzelf voorbij gaan. Alles is vergankelijk. Alles is altijd in beweging. We saboteren als het ware de natuurlijke stroom door er iets van te vinden, het te willen fixen of door zelf mee te lijden.

Wanneer je in een vliegtuig zit en de zuurstof valt weg…

Wiens zuurstofmasker doe je dan als eerste op? 

…..

Juist, die van jou!

We weten het allemaal: als we goed voor onszelf zorgen zijn we over het algemeen een sterkere ouder die innerlijk in balans is. Maar in de praktijk is het toch lastig. Want er is tijdgebrek. Of de kinderen zijn nog zo klein en vragen alle aandacht. Of je weet gewoon niet meer zo goed hoe je dat nou doet, zelfzorg.

Wat als voor jezelf zorgen in het ouderschap zo moeilijk is omdat er blokkades op zitten? Beperkende overtuigingen en negatieve gedachten? Heeft iemand jou als kind verteld dat het belangrijk is om van jezelf te houden en goed voor jezelf te zorgen? Zelfzorg is minstens zo belangrijk als elke dag je tanden poetsen, maar als ouders het niet voorleven, hoe leert je het dan als kind?

Iets in jou vertelt je dat je eerst voor de ander moet zorgen. Dat jij minder belangrijk bent. Terwijl je weet dat wanneer jouw mandje gevuld is, je een leukere ouder bent. 

Wat als je de energie kunt ZIJN van Zelfzorg? Hoe zou dat voelen?
Hoe zou het zijn als voor jezelf zorgen onderdeel wordt van jouw dagelijkse bezigheden?

Wat kan jij vandaag doen om meer en beter voor jezelf te zorgen? Ik hoor graag je reactie op deze blog. 

En wil je zelfzorg direct makkelijker maken? Bestel de EnergyCall Zelfzorg in het Ouderschap

In de EnergyCall hoef je alleen maar te ontvangen… Je kunt de call heerlijk onderuit gezakt op de bank beluisteren.. je hoeft niks te doen… maar er gebeurt heel veel in de energie!

Bijdrage: 10 euro
Meld je hier aan: https://hetnieuwekind.nl/product/energycall-zelfzorg/

 

Je kind leert van jou. Ook als het moeilijk wordt.

Mama waar gaat dit liedje eigenlijk over?”
“Over moedig zijn, en over dat je doorgaat, ook als het moeilijk wordt.”
Doe jij dat ook mama?”
“Ja lieverd.”

We zijn een voorbeeld voor onze kinderen. Kinderen leren van hoe wij in het leven staan. Zorgen we goed voor onszelf, houden we onvoorwaardelijk van onszelf, kunnen we ons kwetsbaar opstellen, en dragen we uit wie we in essentie zijn?

Wanneer je je bewust bent van deze voorbeeldrol, wil je het heel goed doen. Ik zeg altijd tegen mijn klanten: Wees vooral echt. Authentiek.

Kinderen voelen het aan wanneer je een rol speelt. Wanneer je een masker opzet. Wanneer je je sterk voordoet, maar van binnen breekt.

Wanneer je het ene laat zien maar jouw energie straalt iets anders uit, dan kan dat een gevoel van onveiligheid aanwakkeren. Kinderen kunnen gaan twijfelen aan hun gevoel en intuïtie. Hun voelssprieten staan immers wagenwijd open.

Wees echt. Deel je gevoel met je kinderen. Zeg het als je het even niet meer weet. Juist doordat jij het niet altijd bij elkaar hoeft te hebben, geef je je kind de ruimte om ook niet perfect te zijn. Om fouten te maken.

Op de momenten dat je wel lekker in je vel zit, ben je krachtig. Op deze manier laat je zien dat je het leven aan kan en ondanks tegenslagen doorgaat.

Je kind leert van jou. Ook als het moeilijk wordt.

Ouderschap in deze tijd gaat over het versterken van life skills

We kunnen niet ontkennen dat we wereldwijd in een zeer bijzondere tijd zitten. De voorbode voor een Nieuwe Wereld, of de ondergang van de wereld? De meningen zijn hierover verdeeld en dat ligt in de aard van de mens.

Het is in ieder geval duidelijk dat het leven wat we tot nu toe leefden, in een heel ander perspectief wordt geplaatst. En het is aan jou persoonlijk wat je ermee doet. Houd je krampachtig vast aan het oude of accepteer je de situatie en omarm je de nieuwe mogelijkheden die dit met zich meebrengt.

Ik zie het Internet exploderen met foto’s, filmpjes en reacties van ouders die worstelen met thuisonderwijs. Kinderen die in de weerstand schieten, conflicten tussen ouder en kind om het opgegeven huiswerk gedaan te krijgen.
Wat ik hier wil zeggen is: laat het los!
Na deze periode van quarantaine zal het onderwijs zich opnieuw uitvinden. Maak je niet druk wanneer je kind de sommen niet maakt of zich niet 3 uur kan concentreren voor een laptop. Wat is nou echt belangrijk? Dat je kind bijblijft bij het programma of dat je kind mentaal gezond blijft en dat de verbinding tussen jullie sterk blijft?

Denk je dat na de quarantaine alles gewoon weer is zoals het was? Of geloof je dat er nieuwe manieren van onderwijs komen, die beter aansluiten bij de ware natuur van kinderen? Ik kan daar alleen maar over speculeren maar samen met mij zijn er visionairs die dit nieuwe onderwijs al kunnen voelen.

Het systeem zoals we dat kennen staat nu op zijn kop. Dat betekent dat jij nu het systeem wordt: jij vormt samen met je kinderen een natuurlijk systeem.

School, de plek waar onderwijs werd gegeven aan onze kinderen en waar kinderen leerden om in een groep te functioneren, is weggevallen. De taak van de ouders en de functie van het gezin is nu belangrijker dan tevoren.

Ik inspireer ouders om bewust ouderschap te omarmen als levensstijl. Bewust ouderschap stelt de verbinding tussen ouder en kind voorop en gaat ervan uit dat alle wijsheid al in het kind aanwezig is. In deze tijd van verandering zijn ouders die bewust met hun kinderen omgaan in staat om makkelijker het moeten los te laten en zich over te geven aan wat is.

Kinderen ervaren dezelfde gevoelens en emoties als volwassenen. Ook al zeggen ze het niet of laten ze het niet direct zien, ze absorberen energie vanuit hun omgeving. Kinderen spiegelen hun ouders.

Wat gebeurt er met kinderen in gezinnen waarvan de ouders in paniek raken en zich grote zorgen maken om de ontwikkelingen in de wereld? Ze nemen het over. Ze nemen het aan voor waarheid. Ouders mogen zich realiseren dat ze bijdragen aan het zelfbeeld van hun kinderen en aan hun visie op de wereld.

Is het belangrijk dat je kind braaf alle sommen maakt in het online programma of is het van belang dat je kind sterk blijft van binnen? Dat je kind leert om te gaan met uitdagende situaties en dat het leert de rust van binnen te bewaren?

Het aanleren van life skills aan je kinderen is in deze tijd enorm belangrijk. Mensen worden teruggeroepen op zichzelf, worden met zichzelf geconfronteerd en gaan op zoek naar manieren om de verbinding met zichzelf en de natuur te herstellen. Mensen die vastliepen met zichzelf voor Corona gingen op zoek naar een coach of therapeut om te ontdekken wie ze werkelijk zijn. Om zelfliefde, eigenwaarde, innerlijke balans en kracht weer terug te halen in hun systeem.

Het traditionele onderwijs leert kinderen weinig life skills. En toch is dat belangrijker dan het aanleren van kennis. Als je een eigen bedrijf wilt starten dan is het fijn dat je goed kunt rekenen en schrijven. Maar kwaliteiten als doorzettingsvermogen, daadkracht, geloof in jezelf en leiderschap zijn onmisbaar. Als je een gezonde relatie wil, dan is het belangrijk dat je onvoorwaardelijk van jezelf houdt. Zo zijn life skills cruciaal voor een gezond en gelukkig leven.

Kennisoverdacht mag mijns inziens in deze nieuwe tijd een andere betekenis krijgen. Kennisoverdacht hoeft niet alleen te gaan over praktische skills zoals rekenen, lezen en schrijven maar mag vooral ook gaan over life skills zoals relativatievermogen, zelfreflectie, eigen verantwoordelijkheid nemen, zelfliefde en compassie.

Hoe je als ouder in het leven staat is een voorbeeld voor je kind. Nu school wegvalt is het aan ons. We hebben nu de tijd om echt met onze kinderen te verbinden. Om ze te laten zien dat wij om weten te gaan met een uitdagende tijd.
We mogen ze laten zien dat wij sterker zijn dan het verdriet, de angst en de onzekerheid. We mogen ze laten zien dat we vertrouwen hebben, niet in een extern persoon of systeem maar in onszelf.

We hebben de keus hoe we omgaan met deze quarantaineperiode. We kunnen vast blijven houden aan het oude of los durven laten en onze eigen keuzes maken. Onze kinderen laten heel mooi zien waar ze behoefte aan hebben. Ouders hoeven dat alleen maar te observeren en ernaar te handelen. Sommige kinderen hebben baat bij de structuur en vinden het leuk om online opdrachten te doen. Andere kinderen schieten in de weerstand en willen niet dat ouders voor leerkracht spelen. Wat heeft jouw kind nu nodig? Hoe leert jouw kind? Denk je werkelijk dat er straks gekeken wordt hoe goed je je kind thuisonderwijs hebt gegeven? Ben je bang dat je kind achter raakt? Achter, op wat?

Is het systeem belangrijker of is jouw vrijheid en die van je kind belangrijker?

Wat wil je je kinderen leren in uitdagende tijden? Wanneer al het moeten wegvalt en er plaats komt voor wat goed voelt?

Ik leer mijn kinderen dat geluk van binnen komt. Dat ze zelf verantwoordelijk zijn voor hun eigen leven. Niet ik, niet papa, geen enkele externe factor kan ze gelukkig maken.

Door Corona worden we allemaal geconfronteerd met dit besef:
Niks is blijvend, alles is aan verandering onderhevig
Materiële zaken maken niet gelukkig
Als het contact met de buitenwereld wegvalt, ben je aangewezen op jezelf. En wie kom je dan tegen?

Jij bent de belangrijkste persoon in jouw leven. Je mentale, emotionele en fysieke gezondheid staan voorop. Laat dat de levensles zijn die we onze kinderen willen meegeven.

Verandering vanuit acceptatie

Ze keek me met groot ongeloof aan. Accepteren? Dit gedrag van mijn kind?! Ze moet toch weten dat het niet oké is!? 

We vechten ons wat af. We bevechten de realiteit zoals deze is vanuit de illusie dat we het vanuit de vechtersmodus kunnen veranderen. Ouders die bij me komen hebben al van alles geprobeerd. Van streng zijn tot positief opvoeden, van time-outs tot opvoedmethodes. En het heeft meestal weinig tot geen resultaat opgeleverd.
Maar het gedrag van het kind is niet acceptabel. En dat moet het kind weten. Want anders wordt dat kind ongehoorzaam, onhandelbaar, en wie weet wat het in de toekomst allemaal fout zou kunnen doen.

Dat is opvoeden oude stijl. Opvoeden zoals wij dat geleerd hebben. Kinderen zijn onwetende wezentjes waar wij eens heel goed tegen moeten vertellen wat wel en niet mag. Nee. Kinderen weten veel meer dan wij. Intuïtief. En het gaat vaak goed als je je er niet teveel mee bemoeit. Als je er niet teveel bovenop zit en zelf het juiste voorbeeld geeft. Als je in balans bent en zelf een fijn leven leeft. Gewoon, met de ups en downs die erbij horen. 

Maar als er een probleem is, dan zijn we gewend om nog harder te gaan lopen. Om het probleem te fixen. Om het weg te halen. Bij onszelf, een ander, onze kinderen.

Want dat probleem geeft ons ongemak. En ongemak is niet fijn.

Toch kan er pas iets veranderen als je het eerst accepteert. Wanneer je het omarmt en ontvangt als iets wat nou eenmaal zo isZo ook de probleempjes van onze kinderen. 

In plaats van de houding “Dat wil ik niet meer!” – wat direct de energiestroom stopt en de situatie nog zwaarder maakt – blijf in de vraag en zeg “Hoe wordt het beter dan dit?” of “Waar vraagt deze situatie nu om?

Accepteer je kind, de situatie, jezelf. En voel hoe je je meteen lichter voelt. Vanuit die lichtheid kan je weer verder.

De moeder tegen wie ik dit zei, kwam drie weken later opgewekt mijn praktijk binnen. “Ik kon het toen niet meteen bevatten, maar je had wel gelijk! En weet je? Het lastige gedrag is veel minder geworden, en het raakt me ook eigenlijk niet meer wat mijn dochter doet! Het is zoveel gezelliger in huis nu! 

Veranderen door te accepteren. Probeer het maar eens….

Photo by Ash Edmonds on Unsplash

Jij hoefde niet te veranderen, maar iets in mij had aandacht nodig

Toen ik mama werd, dacht ik dat ik jou heel veel moest leren.
Toen ik mama werd, dacht ik dat ik altijd voor je klaar moest staan.
Ik wist heel zeker dat het allemaal goed zou gaan.
Immers had ik bergen liefde te geven.

Toch ging het niet zoals ik had gedacht.
Ik begreep je vaak niet. Je was druk, uitbundig, gevoelig, boos.
Je luisterde niet en je deed zo anders dan je oudere broer.
Alles wat bij hem wel werkte, werkte bij jou niet.

Je ging je eigen gang en had je eigen willetje.
Anderen spraken mij aan op jouw gedrag.
“Zou er wat met je zijn?” Heb ik me toen vaak afgevraagd.
Of ben ik dan zo’n slechte moeder?

Toen las ik over de spiegel van kinderen.
En alles klopte. Alles viel op zijn plek.
Het lag niet aan jou, maar aan mij
Jij hoefde niet te veranderen, maar iets in mij had aandacht nodig

Nu, een aantal jaren verder
Ben ik zo dankbaar voor de reis die we samen hebben gemaakt.
Ik keek in de spiegel die jij me voorhield.
En ik vond mezelf terug. 

De liefdevolle ruimte

11 jaar, eerste klas voortgezet onderwijs. "Mama, mijn rug doet zeer van de zware tas en dan dan moet ik al die trappen op en steeds naar een ander lokaal. Boeken en schriften in en uit mijn tas, en ik zie steeds een andere docent. Ik was ook mijn etui vergeten in het...

Hartekracht

Onophoudend roept de wereld doe dit, doe dat, wees zus, wees zo De hele dag door worden kinderen afgeleid van hun innerlijke stem en hartekracht Is het dan zo gek dat een kind opstandig wordt overprikkeld raakt en niet meer wil luisteren? Kinderen weten diep van...

Dankjewel voor jouw zijn

Dankjewel voor jouw oprechte lach Zo leer ik dat ik mag  genieten van het leven Dankjewel voor jouw intense verdriet Zo leer ik dat tegenslagen en verlies bestaan Dankjewel voor jouw verankerde zelfvertrouwen Zo leer ik de kracht in mezelf ontdekken Dankjewel voor...

Hoe ik een uitdaging in het ouderschap op een andere manier aanpakte…

Als we willen dat onze kinderen opgroeien als zelfbewuste volwassenen, mogen we ervoor zorgen dat ze al vroeg hun eigen keuzes leren maken en we ze zelfreflectie bijbrengen. Kinderen van deze tijd willen ervaren dat ze vrij zijn en hun eigen keuzes kunnen maken. Ze...

Hoe de opvoeding van kinderen te maken heeft met onze inprentingen

Wie was jij voordat de wereld je vertelde wie je moest zijn? Hoe de opvoeding van je kind te maken heeft met jouw inprentingen en aanpassingsgedrag… In onze samenleving worden kinderen getemd omdat de overtuiging bestaat dat kinderen moeten leren gehoorzamen om uit te...

Durf je los te laten?

Durf je los te laten? Durf je jezelf uit de weg te gaan zodat je kind vrij is om zich te ontplooien volgens haar unieke blauwdruk? Wanneer je toeschouwer bent van je kind die een voetbalwedstrijd speelt of meedoet aan een turncompetitie, sta je aan de zijlijn of zit...